Vanaf het moment dat Wouter wist dat hij voor het eerst vader zou worden, groeide zijn interesse voor het thema vaderschap. Want hoe werkt dat eigenlijk, een gezin vormen? En wat was zijn rol in het geheel? Het was hem in elk geval duidelijk dat hij er de periode na de geboorte veel wilde zijn. Dus nam hij vaderschapsverlof op. In dit artikel deelt hij zijn ervaring met het opnemen van dit zogeheten partnerverlof. Wouter woont met zijn vrouw en drie kinderen in Oud-Beijerland.
“Het einde van de verlofperiode is natuurlijk niet het einde van het betrokken vaderschap. Ook nu de kinderen ouder zijn, probeer ik er veel voor ze te zijn. Na de geboorte van mijn eerste dochter ben ik een dag minder gaan werken en dat doe ik nu nog steeds.”
Toen je oudste dochter werd geboren was er nog geen sprake van een aanvullend partnerverlof zoals we dat nu kennen. Hoe kwam je op het idee dat je na de geboorte thuis wilde zijn?
Tijdens de zwangerschap was ik best veel met het thema vaderschap bezig. Ik las veel en dacht daar dan ook over na. Ik stelde mezelf vragen als: wat gaat dit voor impact hebben? En hoe werkt dat eigenlijk, een gezin vormen? Ik merkte dat ik het heel leuk vond om samen spullen te kopen voor de baby en de kinderkamer in orde te maken. En natuurlijk zag ik de buik van mijn vrouw groeien en kreeg ik er zo indirect veel van mee. Maar écht het harde besef van vader worden? Nee, daar was op dat moment nog geen sprake van. Dat gevoel kwam eigenlijk pas na de geboorte van mijn oudste dochter. De keuze om na de bevalling een maand thuis te zijn bleek achteraf nog eens veel waardevoller dan ik vooraf had gedacht.
Wat was daar de reden van?
De geboorte van onze eerste dochter verliep niet bepaald volgens het boekje. Ze had last van hartritmestoornissen en de bevalling zelf ging moeizaam. Kort na haar geboorte gebeurde er veel in korte tijd. Ik herinner me nog goed dat iemand in het ziekenhuis op een knop drukte en er volgens mij opeens negen man binnenkwam en zich over mijn dochter boog. Dat was ontzettend heftig. Ik was nog maar nét vader geworden en wist nu totaal niet wat er gebeurde. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen, maar die eerste uren kan ik niet anders omschrijven als een emotionele achtbaan.
Hoe heb je die eerste weken na de geboorte van je oudste dochter ervaren?
In de weken daarna gingen mijn gedachten nog vaak terug naar de bevalling. Want wat was er nu eigenlijk gebeurd? Mijn vrouw en ik hadden allebei de behoefte om de bevalling nog eens goed door te spreken. Doordat ik in die eerste periode thuis was, hadden we daar gelukkig ook gelegenheid toe. Die gesprekken waren fijn en we zaten allebei nog vol spanning en emoties. Na een paar dagen kwam die emotie er ook uit. Letterlijk. Toen we op een dag samen aan het ontbijten waren en we onze dochter geluidjes hoorden maken in haar bedje, kwam het besef opeens keihard binnen: dit had ook heel anders kunnen aflopen. Het feit dat we samen konden reflecteren op de bevalling heeft ons zeker goed gedaan.
Kun je iets vertellen over hoe je die eerste weken hebt ingevuld?
Terwijl mijn vrouw bij lag te komen van de bevalling, verschoonde ik de luiers, liet ik het badje vollopen en nam ik vrijwel volledig de zorg op me. Het voelde goed om er op dat moment te kunnen zijn, zowel voor mijn vrouw als voor mijn dochter. Maar hoe fijn de extra hulp van de kraamverzorgster in die eerste week ook was: het was fantastisch om daarna écht met z’n drieën te zijn.
Hoe was dat?
We gingen als het ware aan de slag met ‘ouder zijn’ en groeiden samen in onze rol. Wat de een niet wist, vulde de ander aan en andersom. En wisten we het allebei niet? Nou ja, dan probeerden we het gewoon. Samen proberen, ontdekken en doen. Door mijn aanwezigheid kreeg mijn vrouw ook nog eens het gevoel dat onze dochter ook bij papa in goede handen was.
Wat heeft die eerste periode jou als vader opgeleverd?
Naast het feit dat ik mijn vrouw zo goed mogelijk kon ondersteunen, denk ik nog altijd heel fijn terug aan die eerste periode met mijn toen nog pasgeboren dochters. Ik heb de overtuiging dat de sterke band die we nu hebben mede in die periode is gevormd. Om die reden ben ik voornemens om dat binnenkort, wanneer dochter nummer drie zich aandient, op dezelfde manier te doen.
Nog even een laatste terugblik: hoe was het voor jou om destijds, we praten over het pre-corona tijdperk, weer aan het werk te gaan na je verlofperiodes?
De tijd vloog gevoelsmatig voorbij en het was, heel eerlijk, best moeilijk om na die fijne periode met het gezin weer aan het werk te gaan. Helemaal wanneer ik op kantoor filmpjes toegestuurd kreeg waarop een van mijn kinderen flink aan het lachen was. Dan dacht ik wel: aargh, daar wil ik ook bij zijn. Aan de andere kant was het ook fijn om weer wat anders om handen te hebben. Even over iets anders praten dan over luiers en flesjes. Ik zou ook geen fulltime huisvader kunnen zijn, denk ik. Dan zouden de muren op me afkomen. Ik ben er ook echt van overtuigd dat die afwisseling me een betere vader maakt.
Hoe zorg je ervoor dat je in de praktijk ook de vader bent die je ook wil zijn?
Het einde van de verlofperiode is natuurlijk niet het einde van het betrokken vaderschap. Ook nu de kinderen ouder zijn, probeer ik er veel voor ze te zijn. Na de geboorte van mijn eerste dochter ben ik een dag minder gaan werken en dat doe ik nu nog steeds. Ik vind het belangrijk om, naast onze gezamenlijke activiteiten, als gezin ook een-op-een tijd met ze te hebben. Hetzelfde geldt voor mijn vrouw. Die dagen zijn helemaal van onszelf en vullen we dan ook op onze eigen manier in. Ook de kinderen hebben dat inmiddels heel goed door. Is het een dag van ons samen, dan zingen we bijvoorbeeld liedjes met teksten als: ‘papadag, papadag, dan doen we alles wat niet mag.’
“Ik heb de overtuiging dat de sterke band die we nu hebben mede in die verlofperiode is gevormd”
Hoe hebben jullie de werk- en zorgtaken verdeeld?
Wat betreft de verdeling van werk en zorg hebben we de klassieke rolverdeling links laten liggen. Niet om een statement te maken, maar omdat het simpelweg het best werkt voor ons als gezin. Mijn vrouw en ik werken allebei en nemen daarnaast een aantal uur per week ouderschapsverlof op. In het huishouden hebben we een aantal taken verdeeld, op basis van wat we wel of niet leuk vinden. Verder is alles onderhandelbaar. In de weekenden gaan we vaak samen op pad, plannen we leuke uitjes met anderen, of kijken we wel hoe het gaat.
Praten jullie met regelmaat over de verdeling en zo ja, hoe gaan deze gesprekken?
Een gezin met twee, en straks drie jonge kinderen laten functioneren is niet altijd eenvoudig en vergt planning. In het begin hadden onze gesprekken soms wel iets weg van een bedrijfsmatige aanpak. En net zoals bij een bedrijf moet je af en toe de koppen bij elkaar steken en elkaar vragen: hoe gaan we dit aanpakken? Werkt iets niet of juist wel? Je ontkomt er ook niet aan om goed te plannen. Er zijn kinderen die verzorgd, gevoed en op bed gelegd moeten worden en daarnaast moeten we ook werken en ruimte inbouwen voor andere activiteiten. Dat moet je dus organiseren.
Op het moment van dit gesprek is jullie derde kindje op komst, waarbij je ook deze keer gebruik zal maken van de mogelijkheid tot verlof. Met als grote verschil dat nu de regeling officieel van kracht is. Kun je iets vertellen over dat proces dit keer is gegaan?
Ik heb veel nagedacht over de regeling en daardoor heb ik er ook een visie op ontwikkeld. Als ik kijk naar mijn eigen situatie: voor het geld hoef ik het niet te laten. We zijn gezegend met een prima gezinsinkomen. Daarbij vind ik het belangrijk om er in die eerste periode voor mijn kinderen en gezin te kunnen zijn, belangrijker dan geld. Tegelijkertijd realiseer ik me heel goed dat ik hiermee in een luxepositie zit. Een terugval naar 70% van het maximaal dagloon zal ervoor zorgen dat niet iedereen, bijvoorbeeld vaders die praktisch zijn opgeleid, gebruik zal kunnen maken van de regeling. En dat is zonde, want naar mijn idee heeft ieder kind en gezin recht op een goede start. Dat zou niet afhankelijk moeten, of nee: mogen zijn van het inkomen.
Zo te horen heb je er inderdaad over nagedacht. Wat zou volgens jou een oplossing zijn?
In ieder geval door die 70% te verhogen naar 100% doorbetaling van het salaris. Wat ook kan, is een inkomensafhankelijke regeling opstellen die aansluit bij de verschillende gezinssituaties. Over die 100% heb ik trouwens nog een saillant detail: als medewerker van de Gemeente Rotterdam werk ik in principe voor de overheid. De overheid heeft ervoor gekozen om hun eigen medewerkers wél 100% te gunnen ten tijde van het verlof. Wat ik interessant vind: als de overheid hun eigen medewerkers dit geeft, waarom dan niet voor iedereen in Nederland?
Hoe heb je het verlof kenbaar gemaakt bij je werkgever?
Ook dit was wel bijzonder en veelzeggend over de situatie van vaders in Nederland die ook willen zorgen. Natuurlijk wist ik wat de regeling inhoudelijk inhield en bij mijn twee oudste dochters heb ik zelf het verlof vormgegeven. Toch merkte ik dat ik het lastig vond om het bespreekbaar te maken. Het is momenteel erg druk, waardoor ik merkte dat ik mijn aanvraag moeilijk kenbaar durfde te maken. Dat bleek ook niet geheel ongegrond. Toen ik mijn leidinggevende vertelde over de zwangerschap, reageerde deze met: ‘dan wil je zeker weer vijf weken vrij zijn.’
Hoe zijn jullie hier samen uitgekomen?
Door duidelijke afspraken te maken. Ik kon heel goed uitleggen waarom ik het wilde, dus daarna was het relatief eenvoudig. We zijn er samen goed uitgekomen.
Je gaf eerder aan dat jullie al gebruik maken van ouderschapsverlof. Denk je dat het voor jullie verschil gaat maken of dit al dan niet wordt vergoed?
Nee, voor ons gaat de financiële compensatie geen verschil maken. We nemen het nu al een aantal jaar op. Hierbij zetten we vooral in op flexibiliteit en zetten we de uren tactisch in, om zo meer rust te creëren binnen het gezin. Het is mooi dat dit binnenkort deels vergoed wordt, maar voor ons is dit niet de doorslaggevende reden. Ik kan me ook hierbij voorstellen dat dit wel geldt voor gezinnen met minder financiële ruimte.
Hopelijk heb je iets waardevols uit het verhaal van Wouter kunnen halen. Lijkt het je leuk om jouw eigen ervaring met partnerverlof te delen en daarmee andere (aanstaande) vaders te inspireren? Laat een reactie achter of stuur ons een berichtje. Wie weet lees je jouw verhaal binnenkort terug op Vader Zoekt Verlof.
Op deze pagina vind je heel veel waardevolle infomatie rondom het vaderschapsverlof en je vaderschap
