Wat zijn de voordelen van solozorg? Solozorg houdt in dat je als vader (een deel van) het verlof opneemt op het moment dat de moeder van het kind weer aan het werk gaat. Vader Michael James is ervaringsdeskundige en heeft er geen moment spijt van gehad. Lees hier zijn inspirerende verhaal.
Wat was voor jou de initiële reden om vaderschapsverlof op te nemen?
De reden om vaderschapsverlof op te nemen was in de basis erg simpel: ik wilde zoveel mogelijk bij mijn pasgeboren kinderen zijn. Ik wilde deze periode helemaal ervaren en beleven zonder te worden afgeleid door werk of andere zaken. Je kunt je natuurlijk wel voorbereiden op vader worden, maar hoe het echt zal zijn weet je pas op het moment dat het kindje er eenmaal is.
Wat is je, terugkijkend, het meest bijgebleven van je verlofperiode?
Wat ik me vooral nog herinner, is dat ik na de geboorte van mijn kinderen totaal werd overvallen door de allesomvattende liefde die ik voor ze voelde. Ik had er ook echt niet aan moeten denken om die eerste weken op kantoor te zitten! Goed, dan had ik natuurlijk wel mijn koffie warm en in relatieve stilte kunnen drinken, maar dan had ik vooral heel veel ervaringen en momenten gemist.
Kun je iets vertellen over die eerste weken als gezin?
De eerste weken stonden vooral in het teken van zorgen en wennen aan de nieuwe gezinssituatie. Slaapjes, voedingen en alles daaromheen. Overdag was ik vooral bezig om zoveel mogelijk voor mijn vrouw te zorgen en haar te ondersteunen zodat ze goed kon herstellen van de bevalling. Onze kinderen hebben een tijdlang volledige borstvoeding gehad, waardoor ik ze zelf geen voeding kon geven. Ik probeerde me dus op een andere manier nuttig te maken. Het huishouden draaiende houden en boodschappen doen, maar vooral wandelen met mijn kinderen. Dat kon ik echt urenlang doen.
Waren de verlofperiodes bij je kinderen nagenoeg hetzelfde of was het een hele andere ervaring?
Omdat mijn aanwezigheid in de eerste periode met mijn dochter zo goed was bevallen, heb ik hier bij de geboorte van mijn zoon wederom voor gekozen. Toch was het deze keer gevoelsmatig heel anders. Ik had niet alleen mijn vrouw en de baby om voor te zorgen, maar ook nog een dochter van anderhalf jaar rondlopen. Toen zij was geboren, ben ik overigens teruggegaan naar een vierdaagse werkweek. Ik was er dus al aan gewend om gedurende een langere periode met mijn dochter alleen te zijn en daardoor waren we, toen haar broertje werd geboren, al goed op elkaar ingespeeld. De verlofperiode na de geboorte van mijn zoon stond dus vooral in het teken van zorgen voor mijn oudere dochter. Die ervaring was dus heel anders en dat merkte ik ook.
Hoe hadden jullie het geregeld als gezin?
Met de komst van onze zoon veranderden ook onze prioriteiten als gezin. Ik merkte dat mijn vrouw het toch wel lastig vond om weer aan het werk te gaan met twee kleine kinderen thuis. Om ze gevoelsmatig achter te laten. Toen hebben we samen besloten dat ik mijn werk als architect voor onbepaalde tijd zou neerleggen. Ik zei tegen mijn vrouw: ‘jij hebt een tijdje voor de kinderen gezorgd en mogen zorgen. Nu is het mijn beurt.’ Die beslissing bleek een schot in de roos en heeft ons veel rust en plezier gegeven.
Wow, we hebben te maken met een ervaringsdeskundige op het gebied van solozorg. Hoe kijk je terug op deze periode?
Mijn periode van solozorg kan ik in één woord omschrijven: intens. Als het om negen uur ’s avonds eindelijk stil was, lag ik vaak een uur later zelf ook in bed. Omdat ik wist dat ik er ’s nachts waarschijnlijk een paar keer uit zou moeten en het feest de volgende ochtend om zes uur weer zou beginnen. Je bent gewoon fysiek ‘op’ aan het einde van de dag. Constant in de weer en continu in beweging.
Dat klinkt inderdaad intens. Hoe kijk je terug op deze periode?
Ik ben ontzettend dankbaar voor die ‘extra tijd’ die ik in die periode met mijn kinderen heb gehad. Vooral met mijn zoon heb ik in die twee maanden een echte band op kunnen bouwen. Het was intens en vermoeiend, maar ik had het voor geen goud willen missen en zou het zonder aarzeling weer doen. Door deze ervaring heb ik overigens nog meer respect gekregen voor moeders in het algemeen, maar ook voor mijn eigen moeder. Een mooie realisatie.
Hoe zit de verdeling tussen werk en ouderschap er nu uit binnen jullie gezin?
Wat betreft het huishouden hebben we het, net als de zorg voor onze kinderen, ook goed verdeeld. Wat ons erg helpt, is om duidelijke afspraken te maken over wie waar verantwoordelijk voor is. Dan minimaliseer je kans op discussies. We hebben de zorgtaken bijvoorbeeld 50/50 verdeeld. Het enige wat je hoeft te doen is je afspraken na te komen. Ik zou iedereen aanraden om hier goede afspraken over te maken. Als je allebei moe, of zeg maar gerust: gesloopt bent, liggen irritaties altijd op de loer.
Welke tips zou je andere aanstaande vaders willen meegeven?
Tot slot zou ik elke vader willen aanraden om, indien mogelijk, één dag in de week minder te gaan werken om thuis bij hun kind(eren) te kunnen zijn. De eerste jaren zijn ze gewoon thuis en de dagen die je samen hebt zijn zó waardevol. Als ik met mijn verhaal één boodschap kan meegeven, is dat het.
