Enes is vader van een zoon en een dochter. Al in een vroeg stadium van de zwangerschap gaf hij bij zijn werkgever aan dat hij gebruik wilde maken van het aanvullend partnerverlof. Het zorgde voor een echte win-win situatie voor zowel werknemer als werkgever. ‘Het is belangrijk om samen tot een goede regeling te komen.”
“Mijn betrokkenheid tijdens de zwangerschap en verlofperiode heeft zeker bijgedragen aan de verbinding tussen mij en mijn partner. Wij hebben het echt samen gedaan en dat werkte voor ons heel goed. Dat doet het nog altijd.”
Wat was jouw overweging om gebruik te maken van het aanvullend partnerverlof ofwel vaderschapsverlof?
Al voor de geboorte was het voor mij niet meer dan vanzelfsprekend om een aanwezige en betrokken vader te worden én te blijven. Ik wilde er niet alleen zijn in financiële zin, maar zeker ook in aanwezigheid. Voor mij begon die betrokkenheid al voor de geboorte. Het aanvullend partnerverlof lag mooi in het verlengde daarvan.
Kun je iets vertellen over die betrokkenheid tijdens de zwangerschap?
Ik probeerde op meerdere manieren betrokken te zijn. Zo heb ik samen met mijn partner deelgenomen aan een bevallingscursus. Dat was leerzaam, maar ik liep ook tegen het feit aan dat een vader nog niet altijd als verzorger wordt gezien. Zo werd er gezegd dat als de bevalling te heftig was, je gerust aan de andere kon gaan staan zodat je er niet zoveel van zou meekrijgen. Volgens mij zouden mannen dat juist niet moeten doen! Ik denk namelijk dat wanneer mannen de bevalling bewust meemaken, ze zich veel beter kunnen inleven in de positie van hun partner. Dat merkte ik zelf in ieder geval wel. Ik had al veel respect voor vrouwen, maar na de geboorte van mijn zoon is dat respect nog veel groter geworden!
Wanneer heb je het verzoek tot aanvullend partnerverlof aangevraagd bij je werkgever?
Het gesprek met mijn werkgever over het opnemen van aanvullend partnerverlof heb ik al vrij vroeg in de zwangerschap gevoerd. Ik gaf aan waarom ik er gebruik van wilde maken, en had ook alvast een plan gemaakt zodat ik kon laten zien dat mijn tijdelijke afwezigheid prima op te vangen zou zijn.
Hoe werd er op je verzoek gereageerd?
Heel positief eigenlijk. Ze waren blij dat ik duidelijk was met wat ik wilde en daar zelf ook al over had nagedacht. Communicatie is gewoon belangrijk met dit soort zaken. Je moet helder en transparant zijn. Daarbij is het ook een kwestie van geven en nemen, vind ik. Zo heb ik in die vijf weken een aantal werkuren ingelast waarbij ik een aantal prio’s kan oppakken of doorzetten. Daarbij hebben we afgesproken dat als er écht problemen zijn, ze me altijd kunnen bellen. Dat vind ik ook helemaal niet erg. Het voelt goed om zo een win-win situatie te creëren.
Hoe zou je de verlofperiode na de geboorte van je zoontje samenvatten?
Kort en krachtig: mooi, maar ook zwaar. Van nature ben ik een planner en na de geboorte van een kind word je geconfronteerd met zaken die simpelweg niet te plannen zijn. Je kunt je nog zo goed voorbereiden: in de praktijk loopt het vaak anders. Waar ik bijvoorbeeld door werd overvallen was de impact van minder slaap. Al na een paar dagen merkte ik wat slaaptekort met je doet in combinatie met de emotionele achtbaan waar je doorheen gaat. De intense ervaring van de bevalling en het besef dat ik nu vader was: dat deed wel wat met me. Ik was dan ook erg blij met de kraamhulp in de eerste dagen na de geboorte. Ik kan het iedere vader aanraden om tijdens de kraamweek thuis te zijn.
In hoeverre heeft jouw aanvullend partnerverlof bijgedragen aan het ‘wij-gevoel’ tussen jou en je partner?
Een van de grootste voordelen van de verlofperiode was dat ik getuige kon zijn van een aantal eerste keren. Het eerste badje of voor het eerst samen onder de douche: we hadden daar echt de tijd voor, zonder druk van buitenaf. Ik ben heel blij dat ik die momenten heb meegemaakt en niet heb geroepen: ‘ik ga werken, doei!’
Daarover gesproken: hoe was het om weer aan het werk te gaan na je verlofperiode?
Toen ik weer aan het werk ging, had ik daar aanvankelijk best wat moeite mee. Gelukkig stuurde mijn vrouw regelmatig foto’s en video’s door. Dan zat ik met een glimlach achter mijn bureau. Wat ik moeilijker vond, was het moment dat mijn vrouw óók weer ging werken. Toen mijn zoon voor het eerst naar mijn ouders ging dacht ik: nu laat ik hem achter. Ik heb een vrij duidelijke visie over hoe ik mijn zoontje wil opvoeden. Nu moest ik dat, in ieder geval gedeeltelijk, uit handen geven.
In hoeverre heeft het partnerverlof volgens jou bijgedragen aan het ‘wij-gevoel’ en de manier hoe jullie het ouderschap nu samen invullen?
Mijn betrokkenheid tijdens de zwangerschap en tijdens mijn verlofperiode heeft zeker bijgedragen aan de verbinding tussen mij en mijn partner. Maar het heeft op meerdere manieren impact gehad. Zo vond ik het ook belangrijk dat mijn vriendin onze zoon met een goed gevoel bij mij achter zou laten. Dat ze weet dat hij bij papa in goede handen is omdat papa weet wat hij doet. Omdat ik er die eerste periode ook echt was, kon dat ook. Dat is een heel ander gevoel voor de moeder dan wanneer de partner niet weet hoe hij een luier moet verschonen of wat hij moet doen als het kindje ziek is. Wij hebben het echt samen gedaan en dat werkte voor ons heel goed. Nog altijd.
“Wij hebben het echt samen gedaan en dat werkte voor ons heel goed. Nog altijd.”
Hoe ervaren jullie als gezin de combinatie van werk en ouderschap?
Zoals ik al eerder zei: doordat ik de eerste periode zo bewust heb meegemaakt, wist ik ook wat er allemaal bij komt kijken, en voelde ik de drang om ook in de periode na het verlof veel van de zorg voor mijn rekening te nemen. Al blijft het, zeker als we een hectische dag op werk hebben gehad, intensief als we in de avonden dan ook nog moeten zorgen. Als de ander thuiskomt van werk, is de verleiding soms groot om onze zoon meteen ‘over te dragen’ zodat je zelf even lucht hebt na een dag zorgen. Terwijl werk natuurlijk iets heel anders is dan een vrije dag. Hier proberen we scherp op te blijven. Ook als straks ons dochtertje is geboren.
Vanaf 2023 wordt het ouderschapsverlof gedeeltelijk vergoed. Zou je daar eventueel van gebruik van willen maken? En waarom wel of niet?
Voor mij is geld als compensatie een bijzaak. Ook als het ouderschapsverlof onbetaald zou zijn zal ik het nog steeds opnemen wanneer dat goed is voor ons als gezin. Ik realiseer me overigens wel dat ik me hiermee in een luxepositie bevindt, want dit is zeker niet voor iedereen weggelegd. Financieel niet, maar ook niet vanwege bereidheid vanuit de werkgever om zorgende vaders meer te faciliteren.
Wat bedoel je met dit laatste? Dat veel vaders misschien wel willen zorgen, maar het door omstandigheden niet doen?
Precies. Het zou mooi zijn als over het algemeen op de werkvloer wat positiever zou worden gereageerd op vaders die minder willen gaan werken om thuis meer zorgtaken op zich te nemen. Vanuit de werkgever, maar ook door collega’s. Zelf heb ik bijvoorbeeld regelmatig gehoord: ‘hé, parttimer’, of gekscherend ‘hoe was je vakantie?’ Ik weet dat het grappig bedoeld is, maar er wordt dus wel wat van gevonden. De meerwaarde en de voordelen van aanvullend partnerverlof worden in mijn ogen vaak onderschat. Dat heeft mij niet persoonlijk tegengehouden, maar ik kan me voorstellen dat dit bij anderen wel zo is. Het zou fijn zijn als men zich wat beter zou kunnen verplaatsen in de situatie van werkende vaders die ook willen zorgen.
Hopelijk heb je iets waardevoHeb je als vader ook gebruik gemaakt van aanvullend partnerverlof en wil je jouw ervaring met anderen delen? We zijn altijd op zoek naar inspirerende verhalen. Stuur ons een berichtje en wie weet staat jouw verhaal binnenkort op deze plek!ls uit het verhaal van Wouter kunnen halen. Lijkt het je leuk om jouw eigen ervaring met partnerverlof te delen en daarmee andere (aanstaande) vaders te inspireren? Laat een reactie achter of stuur ons een berichtje. Wie weet lees je jouw verhaal binnenkort terug op Vader Zoekt Verlof.
Op deze pagina vind je heel veel waardevolle infomatie rondom het aanvullend partnerverlof in relatie tot je werkgever(schap)
